اثر رژیم‌های تلفیقی آب دریا و آب شهری بر ویژگی‌های بیوشیمیایی و بهره‌وری مصرف آب گیاه شوید (Anethum graveolens L)

هدف این تحقیق، بررسی روش تلفیق آب دریا و شهری و تأثیر هر رژیم بر ویژگی‌های بیوشیمیایی و بهره‌وری مصرف آب گیاه دارویی شوید بود. آزمایش در قالب طرحی کاملاً تصادفی با سه تکرار بر پایة کشت گلدانی در گلخانة تحقیقاتی گروه مهندسی آب دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان اجرا شد. برای این منظور، تلفیق آب دریا و آب شهری در پنج سطح (شاهد، اختلاط، یک‌سوم، نیم در میان و یک در میان آب دریا و آب شهری) استفاده شد. نتایج تجزیة واریانس نشان داد که رژیم‌های آبیاری بر صفات کلروفیل کل و کلر برگ در سطح 1 درصد معنا‌دار است، ولی بر سدیم، پتاسیم و نسبت سدیم به پتاسیم برگ و بهره‌وری مصرف آب در سطح 5 درصد معنا‌دار بود. نتایج نشان داد که با افزایش شوری آب آبیاری، مقدار کلروفیل کل، پتاسیم برگ و بهره‌وری مصرف آب کاهش یافت، ولی مقادیر کلر و سدیم افزایش یافت که باعث مسمومیت یونی، به‌ویژه در سطوح بالای شوری، شد. نتایج نشان داد که در میان پنج رژیم اعمالی، رژیم آبیاری یک‌سوم در میان آب دریا و آب معمولی از نظر کلروفیل کل، پتاسیم برگ و بهره‌وری مصرف آب بیشترین میزان را پس از تیمار شاهد داشته است. تیمار یک‌سوم در میان، نیم در میان، یک در میان و اختلاط آب شور دریا و آب شهری منجر به کاهش 6/27، 4/50، 1/59 و 1/68 درصدی بهره‌وری مصرف آب شد.